Hai
moitos anos, vivía unha raiña chamada Ana Rosa de Arcos que vivía
na vila de Chantada. Ela ía pasear tódalas tardes pola súa vila,
pero, quixo ir máis aló. Un día, moi cedo, saíu do seu cuarto,
colleu todo o que precisaba para toda a mañá e estar alí de volta
ás dez, (que era cando a ían espertar).
Cando
xa estaba a uns metros da saída da vila, parouse un momento a tomar
unha pouca froita, xa que tiña fame. Acabou de comer, e tiña moita
sede, por eso, pasou uns cinco minutos buscando nun regato pequeno
que lera nun libro da súa biblioteca, o libro dicía que tiña unha
auga moi limpa e que se podía beber. Comezou a camiñar, e aos cinco
minutos atopouno, bebeu todo o que puido, pero ao acabar escoitou uns
ruídos tras duns sotobosques, como non tiña medo, asomouse, non viu
ningún animal nin nada parecido, pero... o que atopou foi algo moi
raro, unha personiña moi moi pequena. Ana Rosa quedou moi
sorprendida, aínda máis cando lle dixo que se chamaba Xacia e que
viñera para dicirlle que tiña un agasallo para ela que construíran
fai moitos anos e que a quería levar, Ana Rosa díxolle que vale,
pero que tería que estar no castelo nun pouco máis de media hora.
Aos dous minutos chegaron a unha torre enorme, tanto por dentro coma
por fora. A raíña quedara impresionada por aquela maravilla. Cando
lle eran horas de volver, Xacia levouna de volta ao castelo.
Ana
Rosa foi visitar a torre durante máis de tres meses, cando un día
que ía de camiño para alí, o seu fillo maior, Raúl a viu e
preguntoulle a onde ía, ela non tivo máis remedio que ensinarlle a
torre, primeiro ao seu fillo, despois ao resto dos fillos, ao seu
marido... ao final, todo Chantada viu aquela torre.
Hoxe
en día a torre non está en tan voas condicións, pero segue tendo
un recordo de aquela raíña que a coidara todo o tempo que puido e
ao final se quedara alí a vivir. O recordo que ten é o seu apelido,
Arcos, a Torre de Arcos.
 |
| TORRE DE ARCOS |
Ningún comentario:
Publicar un comentario